Part three

Part three

Wiecie czego najbardziej nie lubię w wyjazdach? Podróży? Nie. Pakowania. To jest takie nudne, na dodatek ten strach, że znowu o czymś zapomnisz. Ale już nieważne, siedzę właśnie 3 godzinę i próbuje się zmieścić w 2 walizki i bagaż podręczny. Ugh... Nawet nie wiecie jakie to trudne, gdy za oknem świeci słońce i jest około 30 stopni, a ty siedzisz w dresie i próbujesz się spakować. Nie to już za długo. Muszę gdzieś wyjść. Tak więc nie zwlekając przebieram się w zwykły biały top, krótkie spodenki i czarne converse, łapię za telefon i dzwonię do przyjaciela, czyli Jorge. Po 20 minutach jestem już w parku i zabijam się w myślach za to, że zapomniałam o okularach przeciwsłonecznych. Czekam na pana Blanco, który oczywiście nie może być na czas, to przecież nie w jego stylu. Nagle zjawia się on. Ubrany w zwykły podkoszulek i krótkie spodenki. Witamy się i wybieramy do najbliższej kawiarni. Nie obyło się oczywiście bez żartów Blanco i jego ,,skromności”. Pijemy kawę i omawiamy plany na dalszą część wakacji. Okazuje się, że w sierpniu wyjeżdżamy na ten sam obóz. Po 2 godzinach siedzenia zaczynam się zbierać. Razem z Blanco kierujemy się w stronę mojego domu. I znowu szał pakowania. Yayy(Oh...Proszę was wyczujcie ten sarkazm). Zaczynam pakować 2 walizkę i bagaż podręczny. Gdy wreszcie kończę i jestem pewna, że wszystko mam patrzę na telefon i widzę, że jest 1 w nocy. Z jękiem podnoszę się z podłogi, ogarniam bałagan, który powstał przy pakowaniu i idę do łazienki. Biorę gorący prysznic i kładę się spać.

NASTĘPNY DZIEŃ

Z jękiem zwlekam się z łóżka obudzona przez mamę. Okazuję się, że jest 6. Nie ma to jak obudzić się w nocy. Idę do łazienki i stwierdzam, że nie jest najgorzej. Robię delikatny makijaż i idę do garderoby. Wchodzę i wybieram strój idealny na kilku godzinną podróż. Ubrana w szare dresy i biały podkoszulek schodzę na dół do kuchni, w której byłą reszta mojej rodziny, czyli mój tata, moja mama i mój ukochany starszy braciszek. Zjadłam swoje śniadanie i idę do przedpokoju. Ubieram czarne air-maxy i wychodzę do taksówki. Tata pakuje ostatnie bagaże i również wsiada. Zakładam słuchawki na uszy i puszczam ulubioną playlistę. Zaczynam czytać i tak się wciągam, że nie zauważam, iż jesteśmy już na lotnisku. Wysiadam, zabieram bagaż podręczny i idę razem z bratem w stronę lotniska. Gdy jesteśmy już po odprawie i czekamy na lot wykorzystuję chwilę i idę do Sturbacksa po moją ukochaną kawę. Z ciepłym napojem w ręku wracam i rozmawiam z mamą. Wreszcie po godzinnym czekaniu wchodzę do samolotu i zajmuje swoje miejsce. Zakładam słuchawki i usypiam.

Witam,

Dziś mamy to co mamy.

Mam nadzieje, że nie jest tak źle.

Ponieważ wieczorami przy herbatce jest najlepsza wena

rozdział jest pisany na świeżo.

Tak więc do następnego.

,,Sky”