One Shot/Leonetta/ -Walka-

Os Leonetta

Walka

Os dedukuję Natce. Znamy się już prawie rok.

Przeczytaj notkę pod os.

-Violetta!- wrzeszczę wybiegając za dziewczyną.

-Co?- mówi i odwraca się w moją stronę- Leon nie ma sensu, by dłużej to ciągnąć. Każdy chce mi pomóc ale i tak każdy wie że mi nie da się pomóc- powiedziała bliska płaczu. Czym prędzej do niej podszedłem i ją przytuliłem.

-Da Ci się pomóc, każdemu się da- powiedziałem głaszcząc ja po plecach- a teraz chodź do mnie i tam porozmawiamy-dokończyłem i razem z szatynką weszliśmy do mojego gabinetu.

-Violu musisz walczyć, to że Rayan odszedł to nie znaczy że ty masz się ciąć. Pewnego dnia żyletka dojdzie za daleko- powiedziałem kucając przy niej.

-Ale ja nie daję rady, on miał rację mówiąc że tylko z nim będę szczęśliwa- powiedziała płacząc.

-Nie prawda, uwierz mi razem damy radę- powiedziałem.

-Nie!- krzyknęła i wstała- nikt z was nie wie, ja kiedyś już nie wytrzymam- powiedziała. Podszedłem do niej i ją pocałowałem.

-Teraz mi wierzysz?- spytałem po oderwaniu.

-Tak- powiedziała.

Minął już miesiąc od tych wszystkich wydarzeń. Ja z Villu jesteśmy szczęśliwi. Ona stara się i nie tnie się. Postanowiła zapomnieć. Było trudno, cóż nadal jest ale walczy. Wiem że mnie kocha. Może nie tak jak Rayana ale wiem że mnie kocha. Wiem że ona to ta jedyna. Zastanawiacie się pewnie gdzie teraz jestem? Jadę do mojej dziewczyny. Mam dla niej niespodziankę, chcę się jej oświadczyć. Wchodzę do jej mieszkania, drzwi o dziwo otwarte. Wołam jeden raz nic, drugi nic. Szukam w kuchni, sypialni, garderobie nigdzie jej nie ma. Zostaje tylko łazienka. Drżącym krokiem idę do drzwi. Otwieram je.....Zamieram. Ona leży z podciętymi żyłami w kałuży krwi. Szybko biorę telefon i dzwonię na pogotowie. Przyjeżdżają niemal natychmiast. Zabierają ją. Ja rozglądam się po pomieszczeniu i dostrzegam list:

Drogi Leonie,

Mówiłam Ci że kiedyś się poddam.

To dziś,

Tu kończy się moja walka.

Nie miałam już siły,

To wszystko mnie przerosło.

Przepraszam Cię.

Kocham Cię,

Na zawszę Twoja,

Violetta

Jak najszybciej jadę do szpitala i wchodzę do jej sali. Leży nieprzytomna na łóżku.

-Violu, proszę walcz, walcz dla mnie, gdy ty odejdziesz odejdę i ja- mówię podchodząc do niej niemal płaczę.

-Mamy przed sobą całe życie. Możemy założyć rodzinę. Ale musisz się obudzić- mówię gładząc jej włosy. Kładę moją głowę na jej ręce i milczę.

-Ddlaczego tto zrobiłeś?- słyszę jej zachrypnięty głos.

-Bo wiem że razem możemy więcej- mówię i całuję jej usta.

I żyli długo i szczęśliwie.

Może było trudno ale walczyli,

bo walka jest najważniejsza.

Hejoszkyyy.

Zostaję.

Cieszycie się?

Nadal bd was męczyć.

I oto os.

Taki dziwny.

I teraz powiedzcie mi który jest lepszy:

a) Ten,

b) Poprzedni świąteczny.

Proszę o to byście doradzili mi, który wybrać i wysłać na konek.

I TERAZ TAK:

ZAPRASZAM NA MOJEGO FANPAGE'A

https://www.facebook.com/Jortini-Kate-Taler-879077605473662/?ref=hl

tam piszcie wiad, bo chce was poznać

później dodam was do znaj.

W wiad piszcie:

Talerka.

I do następnego.

Prószę głosujcie co do os.

Besos:-*

Kate