Rozdział 5

Rozdział 5

***Ranek***Violetta

Obudziłam się i poczułam że nie śpię sama. Otworzyłam swoje oczy i zobaczyłam Leona? Na dodatek jestem w jego sypialni!!! Ja pier*ole czy wczoraj między nami? Nie no ty to jednak głupia przecież jesteście w ubraniach no dobra. Po chwili otwiera oczy, a ja tylko czekam na to żeby zaczął się na mnie drzeć i obrażać. Ale o dziwo uśmiecha się do mnie i całuje delikatnie mój polik. Rumienie się delikatnie po czym chce wstać ale uniemożliwiają mi to jego ręce na mojej tali.

-A gdzie to się wybierasz?-zapytał z uśmiechem na ustach.

-Do siebie-powiedziałam.

-Ale ja nie pozwalam księżniczce-powiedział i pociągnął mnie tak że siedziałam u niego na kolanach. Nie rozumiem go najpierw jest mroczny, a później czuły i kochany, a na dodatek zachowuje się jakbym była jego dziewczyną.

-Po co to robisz? Przecież nie jesteśmy parą?-zapytałam.

-Zrozumiałem coś. I kto powiedział że nie jesteśmy?-zapytał rozbawiony.

-Ja-burknęłam-Nigdy z tobą nie będę, mogłeś myśleć wcześniej a nie teraz gdy znęcasz się nade mną 2 lata-burknęłam zła.

-Wiesz co? Kochałem Cię od zawsze ale po tym jak zobaczyłem ciebie i Colinsa znienawidziłem Cię-powiedział a mnie olśniło.

-A więc o to chodzi? Tylko dlatego wyżywałeś się na mnie 2 lata?-krzyknęłam czując łzy w oczach.

-Nie tylko, a to nie twoja sprawa. A po drugie było nie lizać się z Colinsem po kontach gdy ja wyjechałem-warknął wsciekle.

-Ja go nie całowałam-powiedziałam, a moje łzy ciekły po moich policzkach. Po chwili szatyn zrobił coś czego się nie spodziewałam pocałował mnie Na początku oddawałam go, lecz po chwili się oprzytomniałam i oderwałam od niego. Dałam mu z liścia i wyrwałam z jego objęć zanim wybiegłam krzyknęłam jeszcze tylko: Nienawidzę Cię!

***Po południu***

Leon zaprosił tych swoich kumpli z elity a mianowicie: Diego, Alexa, Federico, Andresa, Kavina i Rica. Właśnie szłam do kuchni w celu napicia się soku, gdy usłyszałam ich rozmowę

-Ej stary słyszałem, że mieszkasz z Violettą? Współczuje Ci-powiedział Diego.

-Stary ty nawet nie wiesz jak jest beznadziejnie-powiedział Leon. Jego słowa bardzo mnie zabolały. Postanowiłam nie słuchać dalej części rozmowy tylko nie zauważona weszłam do kuchni.

***Godzinę później***

Elita wyszła, a ja spokojnie mogłam wyjść z kuchni przy okazji dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy, takich jak że Federico zakochał się w Lu, a Diego w Fran. Ciekawe. Wyszłam z kuchni i poszłam do mojego pokoju usiadłam na łóżku i oglądałam widok za oknem. Siedziałam tyłem do drzwi. Był to błąd. W pewnej chwili poczułam jak ktoś obejmuje mnie i tuli do siebie. Wiedziałam że to Leon.

-Co tam mała?-zapytał jakby nigdy nic.

-Zostaw mnie w spokoju-warknęłam-Idź do siebie skoro tak źle Ci się ze mną mieszka, choć rano myślałeś coś innego. Wiesz co? Najlepiej zostaw mnie w spokoju najpierw jesteś dla mnie niemiły wredny i jeszcze nie wiadomo jaki, a później miły i troskliwy. Mam tego dość-skończyłam, a on bez słowa puścił mnie i wyszedł......

&*&*&*&*&*&

No hejo. Z góry przepraszam za tą klapę u góry. Miało dziś nic nie być ale spięłam d* i jest. Jak widzicie koniec sielanki Leonetty. Dziś już nie przedłużam. Albo jeszcze tylko takie małe cóś. Kochani do 3 000 wyświetleń zostało tylko 7 wbijcie je dziś błagam i proszę też o komcie. Rozdział dedykuję osobom które czytają ten blog.

Besos:-*

Kate